---

Deze provincie werd opgericht bij wet nr. 8004 van 22 februari 1935, die de provincie Camaná verdeelde. De wet specificeert niet de geografische redenen voor de oprichting ervan.



De hoofdstad van de provincie is de stad Caravelí, die door de wet van 9 november 1839 als Villa werd verheven en vervolgens door de wet van 2 september 1870 tot de categorie van stad werd verheven.



Veel van de districten hebben geen scheppingswet, dat is wel zo sinds Independence en andere in feite, zoals het geval van het district Lomas, dat een gehucht van het district Acarí was, tot oktober 1935, toen schepenen werden benoemd voor de districtsraad van Lomas. .





Bekend als The Garden of the South. De prachtige Caravelí, waarvan de landerijen zijn geclassificeerd als de beste wijnbouwgebieden van het land, is een schat aan verrassingen in de eenentwintigste eeuw. De geschiedenis van deze provincie is vastgelegd vanaf het begin van de prehistorie. De chronologische antecedenten voeren ons naar de kusten waar de typische plaats van de vissersplaats zich bevindt, in een plaats genaamd Pullanca (Zolder). Ook naar 's werelds grootste ichthyopaleontologische opslagplaats van walvissen, haaien, zeehonden, megaterio's, versteend in de dorre Sacaco-woestijn (Bella Unión).



Pre-Spaanse en Inca-culturen vonden dit rijke gebied en vestigden zich. De Nazca-cultuur maakte zijn domein tot Camaná. Als Tambo Viejo (Acarí) tijdgenoot van Cahuachi, de hoofdstad van de Nazca, wordt het grondgebied vervolgens bezet door de Waris, met duidelijke invloed in de Caravelí-vallei, in de archeologische vindplaatsen Kukulí, Socospampa en Ananta.







De Peruaanse provincie Caravelí is een van de acht die deel uitmaken van het departement Arequipa, dat tot de regio Arequipa behoort.



Het grenst in het noorden aan de regio Ayacucho, in het oosten aan de provincies La Unión, Condesuyos en Camaná, in het zuiden aan de Stille Oceaan en in het westen aan de Ica-regio.







Stranden

Het meest noordelijke strand in de regio Arequipa en het departement is een voortzetting van het strand dat begint in Ica, met de naam Yanyarina. Dit strand vol vogels wordt gescheiden van de La Libertad spa door een heuvel die in zee uitloopt en die op zijn beurt weer verbonden is met een richel met een eilandje, gescheiden door een waterkanaal. Op het eilandje ligt een steen die de lokale vissers ´´El Buda´´ noemen.





De La Libertad-spa wordt gevormd door een gebogen zanderige baai, waar de zee over het algemeen kalm is. Dit wordt op zijn beurt beschermd door Punta Sombrerillo. Een klein strand: El Buda, markeert het begin van de spa, die dan verder gaat met Lomo de Corvina en dan, na een richel die wordt voorgezeten door een kruis, de spa zelf verschijnt, met een paar huizen.



De kust, in het zuiden, presenteert kliffen en ontoegankelijke plaatsen, voordat het Cirilo Beach bereikt, dat aan het andere uiteinde wordt geflankeerd door ravijnen en steegjes. In dat gebied ligt het eilandje dat bekend staat als El Submarino of El Barco de los Pajaritos, vanwege de aanwezigheid van guanovogels.



Kliffen en een richel volgen, bekend als Las Tres Cuevas en Punta Pirata voordat het strand van Los Erizos verschijnt, een zanderige bocht, omsloten door een klif:



El Cahuacho of Playa Grande, komt vervolgens naar het zuiden. Het is breed, uitgestrekt en wordt bewoond door vogels. Een andere heuvel markeert het einde van dit strand. Van daaruit kunt u de eilanden van La Peninsula zien. Dit gebied (The Peninsula) staat ook wel bekend als Los Arcos. Er zijn drie grote guano-eilandjes die kanalen en grillige vormen ertussen vormen. Zijn aanwezigheid markeert het begin van het Sombrerillo-strand. Een steile richel die eindigt bij het eiland Hercules, deelt het vredige zeestrand in tweeën.



Isla Hercules is het einde van een steile richel. Het is vlak, lang en groot en is verbonden met de kust door een zandhals die twee stranden vormt.



Aan het einde hiervan markeert een ontoegankelijk eilandje bewoond door vogels het begin van het Mansa de Lomas-strand. Dit is lang, met een glooiende kust en fijn zand. Er worden vlekken uit gehaald.



Na een bocht is het strand van Punta Lomas, waar zwemmers ramadas en twee hotels hebben. Op dit strand ligt de oude vissershaven van Lomas.



Voor deze haven leed de stoom Pachitea (1915) schipbreuk.



Op ´´km 528´´ van de Panamericana Sur snelweg leidt een asfaltweg naar de haven, waar huizen gebouwd zijn aan het begin van de 20e eeuw, restaurants en een hotel. In het zuiden zijn er conservenfabrieken en vismeelfabrieken.



Punta Lomas is een steil en hoog guanera-gebied, waarvoor het eilandje Lobería ligt, waarop een vuurtoren is geïnstalleerd en daarom met beperkte toegang.



In zuidelijke richting ligt het strand van Brava de Lomas, dat groot is, met fijn zand en grote oevers van macha's. Van daaruit komen de duinen het continent binnen, aangedreven door de harde wind die uit de zee komt. Het strand eindigt beperkt door Punta Peñueta.



Dit is een kleine heuvelketen die van het vasteland naar de zee gaat.



In het verleden stond het gebied, vooral bij Engelse cartografen, bekend als Punta Paquija of Chaviña.



Playa Peñuelas is klein en wordt begrensd door eilandjes die worden bevolkt door zeeleeuwen en gevolgd door verschillende kleine zand- en rotsstranden.



Het strand van Chaviña, gelegen ten zuiden van de punt en de kliffen, is zanderig, met een ruwe en korte zee. Het is een gebied met wijnstokplantages.



De stad Chaviña wordt doorkruist door de rivier met dezelfde naam, die voorheen de naam Acarí droeg. Aan de oever is de monding van de machtige Acarí-rivier.



Dit kanaal markeert de eerste limiet van het Yauca-strand. Dit is een vlakke kust, ruwe zee en zeer harde wind die aanleiding geven tot duinen die de huizen van de stad omringen.



De verschillende sectoren van dit strand, voor de monding van de Yauca-rivier, worden de stranden El Muerto, Azabache en Media Luna genoemd.



De monding van de Yauca-rivier heeft drie takken die de grens vormen van de stranden van Boca Chica en La Pampama.



El Morro Chala markeert de grens van de Tanaca-spa, beroemd om zijn bronnen tussen de kliffen. Deze neus wordt beschreven in de kronieken van de zeventiende eeuw. Het wordt gevormd door de toppen van Cusihuamán en Cahuamarca (1297 meter boven zeeniveau) en een heuvel met zandduinen van 1148 meter boven zeeniveau.



Zwart en roodachtig van kleur, Morro Chala vormt een bocht van 25 km tussen Tanaca en het strand van Chala. In deze Morro, gegroefd door zoet water dat de bloei van casuarinas en vijgenbomen mogelijk maakt, zijn er pre-Columbiaanse ruïnes en terrassen, de enige die zich op het strand in Peru bevinden.



In het zuiden zijn de poelen van Tanaca. De kliffen beginnen met de Maucayata-baai, met rustige putten en guaneroseilandjes. In dit gebied zijn er pre-Columbiaanse ruïnes die als graanschuur zouden kunnen worden gebruikt.



Verder naar het zuiden, na het passeren van grote grasvelden en eilandjes met zeeleeuwen en guanovogels, is de Silaca-spa. Dit wordt in de zomer voorouderlijk bewoond door een familie uit Jaqui (25 km landinwaarts).



De Silaca spa heeft de uitstraling van een bergstadje temidden van ruïnes en terrassen. Daar hebben de zwembaden namen als: Los Hombres, Las Sirenas, Las Viejas,



Landing, door Piero, Los Curcos of Hunchbacks, door La Cruz, Los Compadres, Brujillos, Vladimir en Los Pajaritos. Tussen Los Compadres en Brujillos ligt het Guanera-punt van Puerto Viejo, de Islote de Lobería, het ravijn en het eilandje Santa Rosa en de baai van Ocopa.



Ten zuiden van het zwembad van Los Pajaritos en het ravijn waar de Atiquipa-rivier afdaalt, ligt het Jihuay-strand. Op dezelfde route is de voormalige Moca-spa. Dit zwanger van ruïnes en terrassen is verlaten en is de tweelingbroer van Silaca.



Het laatste strand van Morro Chala is Puerto Inca, dat tot het begin van de jaren. XX stond bekend als Llacpatera. Er zijn Inca-ruïnes en een Inca-pad dat naar Cusco leidt (Qosqo = ´´Navel van de wereld´´).



Puerto Inca ligt ter hoogte van ´´km 603´´ van de South Pan-American Highway en er wordt beweerd dat de Inca daar baden heeft genomen.



Bahía de Chala is een groot zandstrand, gelegen ten zuiden van Puerto Inca. Dit heeft drie sectoren die bekend staan ​​als: Aguadita, La Calera en Playa Grande of Playa Hermosa.



Van hieruit wordt gezegd dat de chasquis (boodschappers die lange afstanden op de vlucht aflegden, in zeer korte tijden) verse vis naar Cusco brachten.



Verder naar het zuiden is Playa Chica, met een vlakke kust en kalme zee. Het heeft een traditionele pier met eilandjes in de buurt als natuurlijke golfbreker. Deze eilandjes sluiten zich aan bij de Centinela-heuvel waar een vuurtoren op de top staat.



Op de route naar het zuiden ligt het brede strand La Rinconada of Huaccyaco, waar de vlekken op de rand van het zand zitten. Voorbij de monding van de rivier de Cháparra zijn de stranden Millo of Cháparra, Huasllaco en Huaranguillo of Tres Palos.



Het strand van Aguada de la Zorra presenteert Punta Saguas, zeer dicht bij een heuvel met pi

---