---

PREINCA-TIJD

De oude ruimtes van de provincie Marañón (tegenwoordig Huacaybamba) werden bezocht door gerenommeerde wetenschappers en onderzoekers van het land, onder wie: Antonio Raimondi, Julio C.Tello, Francisco Rubén Berroa, Santiago Antúnez de Mayolo, Bertrán Flornoy, Donato Híjar Soto, anderen. Op dit moment zijn er geen diepgaande studies uitgevoerd, noch heeft enige staat of particuliere instelling hun bezorgdheid geuit over het geleidelijke proces van vernietiging en staat van verwaarlozing waarin alle overblijfselen van Huacaybamba worden gevonden. Deze zelfde zorgen werden onthuld door de archeoloog Rógger Ravines na zijn aankomst met Dr. Donald Thompson bij de Tinyash citadel, nadat hij belangrijke archeologische onderzoeken in het gebied had uitgevoerd.

Hoewel de exacte tijd waarop de man in Peru aankwam niet bekend is, wordt geschat dat het ongeveer 20 duizend jaar geleden was, dit vanwege de overblijfselen die zijn gevonden in de provincie Lauricocha; op dezelfde manier wijzen sommige auteurs erop dat de eerste mannen via het noordelijke deel van ons territorium binnenkwamen, terwijl anderen beweren dat het de binnenkomst door de jungle was, wat niet kan worden bevestigd. Bewijs van zijn aanwezigheid in de bodem van Huacaybamba zijn de rotspictogrammen die zijn achtergelaten in de gebieden van Diablo Gagamarca, Quillcay en Diablo Rumi (rechteroever van de rivier de Pinra, bestudeerd door Víctor Falcón Huayta in 1996), waar zoömorfe figuren overheersen en op kleinere schaal. de antropomorfe. De dieren die ze vertegenwoordigen zijn de auquénids en de hertachtigen, en het is waarschijnlijk dat ze verbonden zijn met de bestaande fauna, als een rijkdom en een basiselement om in hun behoeften te voorzien.

De Early Intermediate wordt vertegenwoordigd door vierhoekige gebouwen gebouwd met grote stenen blokken, met toegangsopeningen die naar binnengalerijen leiden; de plafonds zijn gemaakt van grote stenen platen die verspringend zijn geplaatst en een vals gewelfd plafond vormen. In de late tussenperiode, aan het begin van de 11e eeuw, werd deze regio bewoond door oorlogszuchtige stammen, zoals de Antas, Paucaricras, Callanas en Orejones, die de Huacrachucos-natie vormden.



Uit de studies van Dr. Federico Kauffmann Doig gemaakt in 1981 - 1985 over de Huacrachucos legt hij uit: “Deze groep verschijnt op de rechteroever van de Marañón, tussen het grondgebied van de Chachapoyas en dat van de Huanucos en ten westen van de Conchucos. Volgens de huidige politieke verdeeldheid woonden de Huacrachucos in wat nu de provincies Marañón en Huacaybamba zijn. De Amazone Andes rijzen naar het oosten van zijn grondgebied. Op het grondgebied van de Huacrachucos zijn er verschillende archeologische getuigenissen, zoals die rond het huidige Huacrachuco en Huacaybamba. De meest unieke en indrukwekkende zijn de Tinyash en die van Pumpu in Peru en misschien wel ter wereld de monumentale overblijfselen op de hoogste hoogte: 4160 m.a.s.l. Gelegen op de hoogten van Pinra, in de buurt is Huarigancha of Huaricancha, een heiligdom gewijd aan de god Huari waarvan alleen sporen overblijven ”.

Dr. José Varallanos (1959: 72) noemt “De natie van de Huacrachucos of de Andes van de Marañón bezette landen aan de oostelijke kant van de Marañón-rivier, van Singa naar het noorden, tot aan de huidige provincie Huamachuco. Op een steile topografie was het een talrijke en oorlogszuchtige stam die als een kenmerkende pet droeg die eindigde in een hertenhoorn. Vandaar de naam wuacra-chucos, wat in Quechua betekent: hoed of pet in de vorm van een hoorn. Ze werden bestuurd door curaca's genaamd campis, die degenen waren die met de zegevierende Inca's te maken hadden, zoals Garcilaso bevestigt; zichzelf ovas noemen voor het gewone volk. Ze aanbaden slangen, de condor, de natuurkrachten; en ze aanbaden hun voorouders ... Ze bouwden hun kamers op veilige plaatsen en uitgehouwen stenen monolieten, waar ze, net als hun godheden, kleine en mysterieuze tempels oprichtten ”.



INCA-PERIODE



In de 15e eeuw zette Túpac Inca Yupanqui het uitgebreide werk van zijn vader Pachacútec voort; Hij legde zich toe op het uitbreiden van zijn territoriale bezittingen en tegelijkertijd het handhaven van orde, vrede, verbetering van de sociale en economische organisatie en het bestuur van de Inca-staat. In hun opmars naar het noorden slaagden ze erin de Huacrachucos te veroveren, die zich hardnekkig verzetten tegen het keizerlijke leger, toen ze erin slaagden onderdrukt te worden, riepen deze volkeren in wat nu Huacaybamba is.

Garcilaso de la Vega (1973: 78) schrijft: “Het was noodzakelijk dat de Inca eerst die provincie Huacrachucu veroverden om over te gaan naar de Chachapuya; en aldus beval zijn leger op haar te richten. De inboorlingen namen de verdediging op, durfden in de harde strijd van hun land en waren zelfs zeker van de overwinning, omdat het voor hen onneembaar leek. Met dit vertrouwen gingen ze eropuit om de passen te verdedigen, waar aan beide kanten grote reünies en veel doden vielen.

Momenteel is er de koninklijke weg van de Inca's, op sommige plaatsen in de provincies Huacaybamba en Marañón, in een staat van verwoesting, in delen gebruikt door ruiterpaden en andere in verlaten toestand. De weg die begint bij de overblijfselen van Tinyash loopt bijvoorbeeld langs de Punas de Pinra en gaat verder naar het noorden aan de oevers van de Huascacocha, Mancacocha, Torococha en andere lagunes. Evenzo valt de Inca-brug op, een prachtig werk gebouwd op basis van uitgehouwen stenen waardoor het water van de Rambrash-rivier stroomt, in Cochabamba.



KOLONIALE PERIODE



In de tijd van de Spaanse kolonie stichtte de heer López García de Castro in 1565 de "townships van inboorlingen" om de criminele encomiendas te vervangen. In 1575 beval koning Felipe II dat de divisies van indianen en hun steden onder de jurisdictie en de regering van corregidores zouden vallen. In het officiële rapport van onderkoning Martín Enríquez de Almansa van 1583 verschijnt de stad “San Pedro de Guacaybamba”, die samen met San Antonio de Mancha (Corregimiento de Huamalíes) de Distributie van Mancha vormde, toevertrouwd aan Don Juan Manuel de Saavedra.

In 1586, in het domein van onderkoning Fernando de Torres y Portugal, bezocht aartsbisschop Toribio de Mogrovejo de leer van Mancha en Guacaybamba, waar hij de parochie van San Pedro de Huacaybamba in werking vond met zijn bijlagen: Yumba, Acobamba, Lurigancha, Santiago de Asa , San Francisco de Rondobamba en San Cristóbal de Colca. Al in 1741 bezette Huacaybamba de zevende plaats onder de parochies van de Huamalíes-partij, met twee bijgebouwen: Rondobamba en Huarigancha.



REPUBLIKAANSE LEEFTIJD



Huacaybamba als lid van de Huamalíes-partij heeft de volgende politieke veranderingen ondergaan: Bij wet van 4 november 1823 wijst het Constituerende Congres aan om de afdelingen Tarma en Huaylas in één afdeling te verenigen; in de unie van 8 provincies was Huamalíes, tot wiens jurisdictie Huacaybamba behoorde. Bij besluit van de Raad van Bestuur van 13 september 1825 verandert het departement Huánuco zijn naam ter ere van de Slag bij Junín.



Het woord ‘Huacaybamba’ volgens de historicus José Varallanos (1959: 47) ‘Het wordt vertaald door: valley of tranen; de wagar = huilen en de bamba = vallei of vlakte; het kan ook betekenen: vlakte van het heiligdom; van huaca of waka = heiligdom, en bamba = pampa of vlakte ”. De eerste versie is gebaseerd op de catastrofe van "AYARAGRA" (Quebrada de Muertos) als gevolg van de malariaziekte die de valleien van de kust en de bergen verwoestte, waarvan de doden verspreid over huizen en hutten de naam Ayaragra gaven, de weinige Overlevenden migreerden naar de hoge delen van een ijskoud klimaat en bezetten de hellingen en vlakten, waar de stad zich momenteel bevindt, en ze huilden ontroostbaar hun ongeluk, waardoor ze deze vlakte veranderden in Huagay-pampa, waardoor Huacaybamba enigszins veranderde in zijn fonetiek . Wat nog moet worden beschreven, is de datum van de catastrofe, niet in staat te specificeren vanaf wanneer de naam Huacaybamba of Huagaypampa aannam, deze plaats heeft bij benadering het jaar 1778.



Het is gelegen in het noordwestelijke deel van de Huánuco-regio, op de rechteroever van de Marañón-rivier; tussen 08 ° 44'55 "- 09 ° 08'55" van zuiderbreedte en 76 ° 05'55 "- 77 ° 01'00" van westerlengte van de meridiaan van Greenwich. De provinciale UBIGEO-code is nr. 1004.



OPPERVLAKTE



Het heeft een territoriale uitbreiding van 1.743,70 Km2 (183.356,92 hectare), wat overeenkomt met 4,73% van de totale oppervlakte van de Huánuco-regio. Politiek gezien is het verdeeld in 4 districten, 9 bevolkte centra en 49 gehuchten.



KAPITAAL



De hoofdstad is de Villa de Huacaybamba, het is gelegen in de laatste uitlopers van het Central Mountain Range en op het tweede terras van de heuvels van Tocana, Condormarca en Cashamarca, op een hoogte van 3.168 meter boven zeeniveau.







Huacaybamba

Het heeft de volgende toeristische attracties

TINYASH

WAKKER VAN TNYASH

MANCHAG

CHONTA

MAGASH RAY

RAY MAGAS FALL

DIABLO RUMI

KERK ALTABLES

---